Herkesin, hayat denilen kocaman okyanusa attığı bir çok çakıl taşı vardır, büyük güzel titeşimler görmek isteyipte o derinliklerde kaybolup giden...
Atılan her taş yeni bir umuttur beklentilerle eş değer.
Kimi ASCHK ister benim gibi, herşeye duyulan sonsuz ASCHK....
Gri bir günde o iskeleden bakarken ufka, cebimde biriktirdiğim çakıl taşlarımı attım, her birinin temsil ettikleri sanki üzerlerinde kazınmış gibi. İhanet etmelerinden korkarcasına ne siyah olmalıydı karanlıkların, karamsarlıkların rengi, nede beyaz olmalıydı sadece huzurun temsil edildiği...
Hayat ; siyah ve beyaz arası değilmidir aslında...
İşte benim rengimde o GRİ...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder