Çıktın gittin hayatımdan....
Yaşayacaklarımı...
Sevgimi umursamadan...
Senden nefret etmeyi bile denedim….
Beceremedim....
Oysa sen...
Yaşattığın en son darbe ile sarsarak....
Kalbimi kırarak...
Beni bitirdin....
O günün o gecenin tarifi imkansız...
Acıların en koyusunu yaşattın.....
Günler aylar, yıllar geçip gidecek...
İçimde bıraktığın bu son acı hiç geçmeyecek....
Seni severken hayatı da sevmiştim ben...
Tüm yaptıklarına rağmen sevgim eksilmeden....
Sevgi tek yönlü bir yolmuş...
Her saflığı yaşatabilecek...
Son yaşadığımı...
Yaşattığını....
Tattırabilecek...
Son duygumla birlikte onurumu da elimden alıp gittin...
Sonuçta bende insanım....
Sen bana bu değeri vermesen de...
En çok neyi isterdim biliyor musun....
Her şeye rağmen bana bu acıyı yaşatmamanı...
Aşık olup da o aşkı doyasıya yaşayamamak insana acı verebilir….
Ama verdiğin bu son acı yanında hiçbir şey....
Zor bir karar benim için ama zaten acının en ağırını yaşattın sen bana ...
Sevmek acı verir, sevilmemek de ama bu sanırım en büyük acı...
Belki sen anlamazsın belki de benim gibi kullanıldığında anlayacaksın...
Bir an kaçmayı düşündüm buralardan…
Sensizlik alışmaya çalışacağım bir durumdu...
Sensizliğimde hayalinde bir avuntuydu bu acıdan önce...
Düşünmeden yapamıyorum bana yaşattığını...
Nasıl canım yanıyor bilemezsin...
Beni sana, hayata bağlayan, seni yaşamamı sağlayan yıllar önce yakaladığım ışığım bile…
Unutturamaz...
Dayanması en güç acı bu....
Hissettirmemek için yüreğime gömsem bile sessizce ağlıyorum...
Dayanamıyorum, unutmak istiyorum...
Ama nafile öyle dokundu ki bu bana...
O akşam başka birine kendini ona sunduğunu düşünmek bile ....
İşte onu duyduğum an yıkım oldu benim için...
O an her şeye rağmen sana olan aşkımın,sevgimin,kullanılmışlığımın enkazının altında ruhum acıdı...
Sensizliğimi değil ama sessiz çığlıklarımı susturamaz oldum ....
Neden, neden diye...
Herkes sana bir şeyler verebilir...
Ama ben sana kalbimi verdim...
Ben sana her şeyimi verdim...
Onurumu bile kirlettim...
Sen hissetmesen de....
Ama sen...
Kalbimi parçalamakla kalmadın son kez can evimden vurup gittin ...
Gözlerine saklanmış hainliği sezemedim….
Farkına varamadım gerçeklerin.....
Bir büyük iz gibi yüreğime leke vuracağını çözemedim...
Varlığın, yokluğuna özdeş şimdi…
Gözlerime durulmayı öğrettim şimdi artık ağlamayacaklar ....
Dudaklarıma kilit vurdum artık konuşmayacaklar.. ....
Yüreğim sana her gece beddua edecek...
Bencilliğinin acısını sen çekeceksin...
Sensizliğin acısını çektiğim gibi....
Onursuzluğumun acısını çektiğim gibi...
İşlediğin günahın bedelini vicdanınla ödeyeceksin....
Yüreğini yüreğime koymuş olsaydın farkına varırdın…
İsyanımın nedenini....
Şimdi...
Yüreğimde senin göremediğin öfke saklı...
Seni ilk tanıdığım anı hatırlar mısın....
Hatırlamazsın...
Ama ben senin son yaşattığın anı asla unutmayacağım...
Sana o kadar çok şey yazmak istiyorum ki...
Nafile, neyi değiştirecek ki...
Buna hakkın var mıydı diye sormak bile istemiyorum....
Çünkü...
Gülüyorsun biliyorum...
Umursamaz tavrınla hadi be sende diyorsun...
Ne dersen de...
Yürek dolusu isyanım var sana....
Affetmeyeceğim asla seni.....
Seni her andığımda bir kez daha nefret edeceğim senden.....
Yokluğun, hatırladıkça yüreğime saplanan bir sızı olmaktan çıktı...
Bir nefret aldı yerini...
Bir başka sızı verdin çünkü yüreğime...
Acının bir bedeli olmalı...
Yoruldum artık...
Tek taraflı bir hayatı yaşamaktan….
Omuzlamaktan...
Hayatın yükü altında...
Ezilmekten...
Senin beni anlamanı beklemekten...
Sadece hıçkırıklarımı kendi duymalarımdan yoruldum.....
Hapsedilmiş bir aşkın yalnızlığında acı çekmekten yoruldum....
Sabret dedim ama erittim sabır taşımı...
Oysa...
Gözlerine baktığım ve kendimi yerli yerinde bulduğum...
Gözlerinde yakaladığım o ışık unuttururdu bana her şeyi...
Hakaretlerini...
Bana yaptığın tüm duygusal işkenceleri...
Sen farkında olmasan da....
Sevgisizliğini...
Güç aldım acıların binlercesine karşı....
Ama dayanacak gücüm kalmadı...
Son yaşadığım bu an hayatımı parçaladı...
Oysaki nasılda ihtiyacım vardı sana...
O gün...
Bilemezsin....
Sarıldığın anda bana…
Biten ümitlerimin içinde...
Düştüğüm çaresizlikle birlikte...
Teslim oldu duygularım....
Sana sarılırken, sıcaklığını hissedip...
İçimde yankılanan hıçkırıklarımı....
Boğazıma düğümlenen sensizlik isyanımı...
Özgür bıraktım....
O gün...
Sen saçlarımı okşadın...
Ben içimdeki sana olan özlemi susturdum....
Ne acı değil mi….
Sen hangisini yaşıyorsun şu an….
Çıkarımlarını mı ….
Vicdan azabını mı …..
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder