UNUTMAK...

Ne seni unutabiliyorum…
Nede senden kalanları…
Başımın içinde bir ur gibi büyüyorsun….
Seni unutmamanın verdiği acılara…
Dayanamıyorum artık...

Unutamamanın…
Bu kadar ezici…
Kahredici olduğunu…
Bilmezdim..
Her yerde…
Her zaman benimle birliktesin….
İşin kötüsü…
Her şeyde seni hatırlıyorum….
Söylenmiş bir söz bile…
Yetiyor seni düşünmem için…

Yalnızlığımda….
Sesin kulaklarımda…
Avuçlarının sıcaklını hissediyorum….
Yaşanmış zamanlar…
Film şeridi gibi geçiyor hafızamdan…
Anılarımızı…
En küçük noktalarına kadar…
Birer birer hatırlıyorum...
İşte o zaman…
Bu seni unutamayan başı…
Duvarlara vura vura…
Parçalamak geliyor içimden…..

Beni unutmadığını…
Hala sevdiğini bilsem…
Her şeye katlanırdım….
Unutamamanın değil de…
Unutulmamanın….
Vereceği mutluluğun…
İçinde kaybolurdum...

Sevmek…
Unutmamaya mahkum olmaktır….
Sevilmemişsek…
Unutulmaya mahkum olmak…
En hazini….
Seni çıkarıp atmakta elimde değil…
Sana gelsem...
Gözlerim eskisi gibi…
Gülebilecek miydi…
Sevinecek miydim..
Hiç konuşmadan…
Bende seni özledim…
Diyebilecek miydi
Ellerin….
Sarabilecek miydi….
Ellerimi…
Hayır değil mi…
Öyleyse hiç gelmeyeceğim sana….
Böylesi daha iyi….

Gün oluyor…
Seni unutabilmek için…
Bu şehirden uzaklara…
Çok uzaklara gitmek istiyorum….
Sokaklar evler caddeler vitrinler…
Seni hatırlatıyor…
Hatırlatmasın diye...

Gün oluyor anlıyorum…
Senden…
Ve bu şehirden…
Kaçmanın faydasızlığını
Çünkü biliyorum…
Nereye gitsem….
Yanımda olacaksın…
Nereye gitsem…
Benimle geleceksin….
Yada gittiğim her yerde…
Senden bir şey olacak...
Seni….
Unutabildiğim gün…
Seni yeniden
Ve…
Daha çok….
Sevmeye başlayacağım…

Bu da yetmeyecek…
Seni unutamayacağım…
Sensizliği yaşayamayacağım…
Senin olmadığın….
Bir dünya….
Bulamayacağım….
Çünkü….
Sen….
Her şey olmuşsun…
Ben ölmeden….
Bitemezsin ki…